Commons? Come on!

Ik vind het toch wel een beetje tegenvallen wat er aan commentaar binnenkomt bij het Nationaal Archief. Neem nu eens deze foto van een Duitse soldaat, en lees dan vervolgens het geleverde commentaar op de pagina's van het Nationaal Archief op Flickr. Ik vond één commentaar dat echt een aanvulling vormt op de foto, de rest voegt werkelijk niets toe. Nog een paar voorbeelden: deze huisvrouw, een merkwaardig auto-ongeluk of dit wintergezicht in Amsterdam. Het lijkt me dat er veel geld en tijd in wordt gestoken om dit op het internet mogelijk te maken, maar ik vind de resultaten echt bedroevend.

Het commentaar bij de foto's en objecten van het Tropenmuseum op Wikimedia Commons is een stuk beter, maar ik vermoed dat veel van het commentaar van het museum zelf afkomstig is. Ik heb gekeken in de bewerkingsgeschiedenis van de verschillende artikelen, maar dat werd ik niet veel wijzer van.

Het lettertype van de opdracht is deze keer wel erg klein uitgevallen! Is dit soms een onderdeel van de opdracht? Ik heb de lettergrootte aangepast naar Extra groot, dan is de opdracht in een normaal korps zichtbaar.


Ik heb deze foto uit 2006 op Flickr gezet, met de optie dat iedereen 'm kan bekijken. We maakten deze tijdens een vakantie in Antalya toen we daar in april 2006 naar de zonsverduistering zijn gaan kijken. Tijdens een uitstapje naar de oude havenstad Phaselis reden we door het dorpje Kemer, op zoek naar een plek om een kop koffie te drinken. Turend naar het wegdek zag ik toen het Centraal Station in Amsterdam door m'n ooghoek voorbij komen, een bizarre gewaarwording. Later zijn we teruggelopen om er een kiekje van te maken. Overigens 'verzamel' ik nu kopieën van het Centraal Station. Deze in Japan is heel bekend maar ook in de Chinese stad Shenyang blijkt een overigens zeer getrouwe kopie te staan.

Dat opwaarderen naar Creative Commons doe je door op de foto te klikken, en dan in de rechter kolom onder het kopje Additional information het copyright te wijzigen. Ben benieuwd waar ik m'n foto in de toekomst terug zal vinden.

De database van het AHM is geweldig, alhoewel ook dit weer een grabbelton met plaatjes is, zonder veel toelichting daarbij. Ik trof deze foto van Job Cohen aan, bij het AHM nog steeds in functie als burgemeester. Je moet je gegevens wel bijhouden!

Misschien was het aardig geweest om als onderdeel van de opdracht een foto van de Creative Commons te gebruiken (zoals ik eigenlijk hierboven dus heb gedaan). Nu wordt alleen gevraagd te leveren, en te bekijken, en zie ik overeenkomsten met ding 3 over taggen.

Ga verder naar ding 8

De razende registrator heeft nog een aantal dingen te doen, en besloot vanochtend om eerst maar eens ding 8 op te pakken, en dan achteruit te werken...


De afbeelingen in de diavoorstelling hiernaast zijn van Tixall gatehouse, vlakbij Stafford, boven Birmingham gelegen, en eigendom van de Landmark Trust. We hebben dringend behoefte aan een korte vakantie, en hebben daarom dit fraaie poortgebouw zonder landhuis geboekt voor begin mei.

Het probleem dat ik met twitter heb is heel eenvoudig: sinds ik van mijn eerste mobiele telefoon op m'n tweede overstapte (inmiddels al weer overgestapt op m'n derde) kan ik niet meer SMS'en. Dan wordt twitteren, vanachter je computer, wel heel erg 1.0. Één van de charmes van twitter is toch wel dat vanaf elke denkbare plek een bericht kan worden verstuurd!

Kijk, dat is nog eens leuk! Met de zoekmachine zoek ik naar 'lente', en verrek: het eerste kievitsei blijkt zojuist te zijn gevonden bij Leeuwarden!

De feestvreugde was echter maar van korte duur: met het volgende bericht dat ik aanklikte, bracht ik in één keer een stuk of 28 Trojaanse paarden binnen het ICN, waarmee de systeembeheer nu, na een uur achter de pc, nog steeds zoet is. Mijn eerste enthousiasme voor Twitter is dus al weer wat getemperd...

Pfoeh, dat valt niet mee. Ik stuurde MJK een tweet (@mjk de lente lijkt te zijn begonnen in Amsterdam...), vervolgens kon ik de verstuurde tweet niet terugvinden. Het lijkt me eenvoudiger om een eigen account aan te maken, want in het verzamelaccount 23dingen raak je volgens mij snel de weg kwijt.

Ding 6½ : begraven 2.0

De razende registrator meldt zich weer, na een tijdje afwezig te zijn geweest in verband met het overlijden van m'n moeder. En voor ik me weer op de nieuwe dingen ga storten, hierbij nog een kort verslagje over ding 6½, want ook ná de dood is er nog leven via e-mail en op het internet!

Op de dag van het overlijden van m'n moeder nam ik plaats achter haar computer. Nu moet ik nog even uitleggen dat ze bijzonder bij de tijd was: internet, e-mail, skypen, ze was er allemaal zeer bedreven in. Niet voor niets werd ze door velen herinnerd als de helpdesk. Had je een probleem met je computer, dan had ze dat binnen no-time opgelost.

Het kostte me een kwartier om de computer aan de praat te krijgen, want de beide muizen (!) en de twee printers bleken aan een andere stekkerdoos te zijn verbonden en het duurde even voordat ik daar achter was. Het eerste programma waar ik langsklikte was - hoe kan het ook anders - Familytree, met daarin een wijd vertakte stamboom. Braaf vulde ik haar overlijdensdatum in.

Steunbetuigingen in verband met haar ziekte bleken nog steeds via de e-mail binnen te komen, en ook notificaties, nieuwsberichten (NRC, Volkskrant), aanbiedingen, facturen voor skype en anti-virusprogramma's, etcetera. Waar begin je? Het kostte me elke dag toch wel een goed uur om al die automatische berichten stop te zetten, de mailtjes te beantwoorden en te archiveren, en op te ruimen. De virtuele bijzetting was dus al direct van start gegaan, vér voor de begrafenis zelf.

Een zoektocht naar een recent adressenbestand leverde niets op, zodat we terug moesten vallen op een verouderd bestand en daardoor, bleek later in de week, een aantal mensen in eerste instantie zijn vergeten. Waar dat meeste recente bestand is gebleven?

De uitvaartondernemer heeft een pagina op de website persoonlijk requiem een pagina aangemaakt waarop je kunt inloggen met een toegangscode die wordt vermeld in de overlijdensadvertentie in de krant en op een apart kaartje bij de rouwkaart. Inmiddels hebben we 43 reacties mogen ontvangen, onder meer met oude foto's waarop m'n ouders voorkomen, en nog dagelijks komen er enkele bij. De leukste reactie was zonder meer die over een sloot in Friesland die de meren It Fliet en Sipkemar met elkaar verbindt.
Grotere kaart weergeven Mijn moeder blijkt de eerste te zijn geweest die met een 16kwadraat door dit uiterst smalle slootje wist te laveren. Sindsdien is deze sloot officiëus naar haar vernoemd: Jacqueline-slootje.

Al met al dus, ondanks alle verdriet, een leerzame week! En nu weer verder, op naar de toekomst.