Mijn eigen Annie M.G.

Toen de serie over Annie M.G. Schmidt begon konden we niet bevroedden dat er nog een persoonlijk tintje aan vast zou komen te zitten. Het wordt (wederom) een persoonlijk verhaal, maar het moet eruit en het fijne is dat ik in ieder geval twaalf keer minder een lang verhaal hoef te houden.

M'n moeder (68) is sinds begin januari dit jaar wat ziek. Weinig eetlust, in de avond verhoging, je maakt je er niet meteen zorgen over maar als het aanhoudt natuurlijk wel. Huisarts, kuurtje, klachten duren voort, onderzoek, doorverwijzing naar het ziekenhuis, meer onderzoek, het bekende verhaal. Sinds donderdagavond weten we dat het leverkanker is. Het bericht sloeg in als een bom, en sindsdien staat de wereld voor ons op z'n kop. En eigenlijk weten we nu nog niks, want er moet nog aanvullend onderzoek plaats vinden om te zien of er uitzaaiingen in de botten of longen aanwezig zijn. Dan wordt ook duidelijk of er een behandeling mogelijk is, of niet.

Gisteren op bezoek geweest. Vreemd om je moeder ziek te zien - haar gelaat had een bruinige tint gekregen van de geelzucht - en dan toch nog door het huis te zien stappen en een cake aan te snijden. Toen ik grapte dat ze nu zeker niet dement zal gaan worden ('t zit in de familie) kwam ze niet meer bij - figuurlijk dan. Ze zit nog vol plannen, en de tijd zal leren of dat allemaal nog gaat lukken. Ondertussen werkt ze hard om allerlei zaken overgedragen te krijgen. Mijn vader (75) zal nu toch ook moeten leren omgaan met internet en email. Tot voor kort had hij nog nooit een computer aangeraakt. Die zien we dus binnenkort ook op Flickr.

Gisteravond dan de laatste aflevering van Annie M.G., waarin het zelfgekozen einde van de schrijfster breed werd uitgemeten. Twee weken geleden ging de hele uitzending over het einde van haar man, en gisteren dan vijftig minuten aftellen naar het einde van Annie. Toch vond ik het een aangrijpende episode, en onbewust gleden mijn gedachten naar de (nabije) toekomst. Indien we nog voldoende tijd hebben om afscheid te nemen, en dat afscheid is zonder heel veel pijn, dan heb ik daar vrede mee. Donderdag as. weten we meer.